طاهره فروزش: دو سالی هست که جشنواره فیلم عمار من را به سالن حاج شیخ احمد انصاری دانشکده میکشاند. اهل فیلم نیستم ولی حس خوبی که سال گذشته از حضور در اختتامیه به من داد مجابم کرد که با وجود خستگی تمام، دراز کشیدن در کنار بخاری را فراموش کنم و خودم را به مراسم برسانم. سالن پر از جمعیت و استقبال عالی و برنامه نیز مثل پارسال عالی بود. بچههای عمار (پرچمدار ) را میشناسم یکی از یکی گلتر و توانمندتر. به وجودشان، حضورشان و تلاششان افتخار میکنم و از اینکه در فضایی نفس می کشم که هنوز مادران و پدرانی هستند که فرزندانی اینگونه تربیت میکنند بر خود میبالم. اما حس می کنم جند نکته باید بیان شود. ۱. انتخاب و معرفی چهرههای برگزیده شهر در این سالها یک سنت حسنه قدردانی را بنا نهاده و کاری بسیار ارزشمند است. چرا که سالها دغدغه من غلبه نگاه نخبهکشی شهر و گمنامی و عدم نیروسازی در شهر بود و این تلنگر نیاز جامعه بود. آدم احساس میکرد فرهنگ قدردان بودن کمی رنگ باخته ولی این سالها عمار یادمان داد قدردان باشیم و به یاد بیاوریم حاجمهدی جعفریها، حاج یعقوب صادقیها، حاجمسعود محسنزادهها هرچند در جامعه کم نیستند ولی عادی و فراموش نشدهاند و ما به بودنشان افتخار میکنیم و نیاز داریم که بزرگانمان را گرامی داریم. انتخاب دکتر حسینزاده نیز در همین راستا است و ما خدمات ایشان را نادیده نخواهیم گرفت هرچند وقایع اخیر نیز از نگاه (مردم و عماریون) پنهان نمانده است. باز هم خدا قوت خدمت عماریون پایکار. ۲. عملکرد عماریون در این سالها نشان میدهد که در حوزه بانوان کمرنگ بودهاند و اگر بانوان را در صحنه جشنواره میبینیم به واسطه ارتباط با بزرگانی است که نور چشم ما هستند. این حضور بانوان مستقل نیست و انتظا, ...ادامه مطلب