داوران کل از حضور در گراش می‌گویند

هفت‌برکه (گریشنا): داوران و مهمان جشنواره فیلم کوتاه کل گراش در گفتگو با خبرنگار سایت جشنواره از ویژگی‌های این جشنواره فیلم می‌گویند.

به گزارش فاطمه ابراهیمی خبرنگار جشنواره کل در روز دوم جشنواره کارگاه امیرشهاب رضویان با عنوان «تولید فیلم در سینمای کم هزینه» آغازگر دومین روز جشنواره کل بود. این کارگاه که با استقبال و رضایت تعداد زیادی از مخاطبان به همراه بود به مدت دوساعت از نه و نیم صبح تا یازده و نیم پنجشنبه ۱۳ اسفندماه برگزار شد.

با وقفه سه ساعته بعد از صرف نهار، پانزده فیلم در سانس عصر به نمایش در آمد. دومین کارگاه روز پنج شنبه را مجید برزگر  با موضوع «چرا فیلم می‌سازیم؟» برپا کرد. مخاطبان عام جشنواره دوازدهم، دومین شب جشنواره را برای تماشای نه اثر انتخاب کرده و میهمان سالن پخش بودند که به راحتی می شد استقبال خوب تماشاگران را دید. بعد از پخش فیلم ها امیر سعید قطبی زاده همانند شب گذشته آثار ارسالی به دوازدهمین جشنواره فیلم کوتاه کل گراش را مورد نقد و بررسی قرار داد.

صحبت های مهدی نادری، مجید برزگر دو داور بخش اصلی و میراث فرهنگی و امیر شهاب رضویان به عنوان میهمان ویژه این جشنواره را بخوانید:

مهدی نادری آشنایی اش را با جشنواره کل اینگونه برای ما تعریف می‌کند: ساعت شش ساخته کیوان محسنی کار خودش را کرد. من داور جشنواره منطقه ای در اروند بودم که این فیلم در آنجا از نگاه داوران بهترین فیلم شناخته شد. همانجا از کارگردان این اثر پرسیدم گراش کجاست؟ این شد که من برای اولین بار افتخار این را دارم که داور این جشنواره باشم.

نادری از صمیمیت عوامل برگزاری جشنواره کل نیز گفت: من به عنوان یک فیلم ساز که جنبه‌های مهمی از بخش‌های برگزاری این جشنواره را دیدم جشنواره مردم نهاد و مستقلی را ارزیابی کردم که نمونه این جشنواره ها را کم داریم. از اینکه بی‌ریا و شادمانه توانستند دوازده سال در یک شهر کوچک و با فرهنگ در گوشه ای از ایران این جشنواره را تداوم ببخشند خیلی خوب است.

نادری گراش را به شهر آب انبارها میشناسد. نادری آنقدر از صفا و صمیمیت عوامل این جشنواره مردم نهاد به وجد امده بود که گفت: به ساخت فیلمی در مورد نحوه برگزاری این جشنواره فکر می‌کنم. جشنواره ای که ثروتی است با شرافت، و با عشق خودش را حفظ کرده است.

امیر شهاب رضویان نیز از سومین دوره حضورش در جشنواره گراش میگوید: اینکه عوامل برگزاری، با همت و عشق این جشنواره را به دوازده سالگی رسانده اند یک حرکت فرهنگی ـ مدنی است و برایم افتخار است که فرزندان این شهر برای شهرستانشان بدون هیچ چشمداشتی زحمت می کشند.

نادری در پاسخ به سوال خبرنگار جشنواره مبنی بر کیفیت آثار ارسالی و راه یافته به جشنواره دوازدهم گفت: انتظار بیشتری نسبت به فیلم های مستند داشتم اما با تماشای چند فیلم داستانی غبطه خوردم. فیلم های بسیار خوبی بود. رضویان نیز رشد کیفی فیلم ها را هرسال نسبت به سال قبل درخشانتر دانست. برزگر نیز به تماشای فیلم های درجه یک در این جشنواره اشاره کرد. اما متاسف از این شد که چرا فیلم سازان گراشی امسال فیلم ندارند.

برزگر با حضور در دو دوره از جشنواره ، از زاویه ای خاص به جشنواره کل نگاه می کند و می گوید: این جشنواره باید همچنان در سطح منطقه ای باقی بماند چرا که حرکت موازی با دیگر جشنواره های ملی می تواند نقاط ضعف یک جشنواره مردم نهاد را به راحتی آشکار کند. تغییر ناگهانی یک جشنواره مردمی و مستقل علاوه برچند برابر شدن هزینه ها باعث جاماندن فیلم سازان جوان و کم تجربه از جشنواره ها میشود که با امکانات بسیار اندک فیلم می سازند و امکان تشویق آن ها در جشنواره های دیگر وجود ندارد.

برزگر در ادامه صحبت هایش برگزاری و تداوم این جشنواره را فرصت خوبی دانست برای کشف استعدادهای ناب در زمینه هنر هفتم. برزگر برای بهتر شدن این جشنواره نیز راهکارهای خوبی ارائه کرد از جمله: موضوعی شدن جشنواره؛که این راهکار میتواند مجموعه ای کامل از میراث فرهنگی را در اختیار جشنواره قرار دهد. دومین راهکار را اولین نمایش آثار دانست؛ اینکه در جای دیگری نشان داده نشده باشد. و سومین راهکار برزگر دو بخشی کردن جشنواره بود؛ فیلم های حرفه ای در بخش ب و فیلم های مبتدی در بخش الف؛ این دو بخشی شدن باعث می شود فیلم ساز مبتدی تمام سعی خودش را برای حرفه ای تر ساختن فیلمش انجام دهد تا با رقبای حرفه ای تر به میدان آید و این باعث می شود فیلم های خوبی داشته باشیم و فیلم سازان بدانند برای ماندن در جشنواره باید فیلم خوب ساخت. برزگر در پایان به این نکته اشاره کرد که ماحصل تداوم این جشنواره برای این است که بدانیم مفهوم و فرهنگ سینمای فیلم کوتاه متکی بر بودجه نیست، بر تماشاگر نیست، و جشنواره کل جایگاه خودش را در منطقه پیدا کرده است ؛ این را از تعداد فیلم های ارسالی می توان دانست.

- - , .